یه روزایی...

یه روزایی هست که آدم از می ترسه.. می ترسه از تنها موندن..

می ترسه از، از دست دادن آدمهایی که بدون اونها دنیا پر از تنهاییه..

تو این دنیا فقط تو موندی و مادرم و برادرام...

بابامو از دست دادم که مثل کوه بود پشتم.. یه کوهی که هممون بهش پشت گرم بودیم.. یهو خالی شد..

ما موندیم و یه دشت خالی پر از تنهایی..

یه روزایی هست که تو زندگی باید به تنهایی فکر کرد.. به جدایی ..

به تنها شدن بیشتر..

یه روزایی باید رفت تو دل تنهایی و جدایی تا ترست بریزه و از حضور و وصل لذت ببری..

باید اهل ریسک بود..

باید عشقو رها کرد.. من تو رو رها کردم... رها..