کارمند قدیمی

یه خانوم 52 ساله توی اتاق کناری من کار می کنه.. این خانوم از اون آدماییه که کارشو نسبت به سطحی واقعیش خیلی مهم و خیلی تخصصی جلوه میده.. 

تو هند درس خونده، انگلیسی رو اگه بی انصافی نکنم در حدی که بتون فقط منظورشو دستو پا شکسته برسونه بلده.. اما مدام تو حرفاش می گه اوکی! و یا از اصطلاحاتی مثل already و anyway استفاده می کنه با این لحن که معادل فارسیش یادش نمیاد.. 

زن خوبیه اون موقع که هیچ زنی تو مجموعه کاری ما نبود جز من، با اومدنش حسابی منو از تنهایی در اورده بود.. به عنوان یه زن و یه دوست دوست خوبیه و منو تو اون موقعیت از تنهایی در اورد.. 

اما تو زمینه کاری ما که هم فنیه و هم بازرگانی و کار با کامپیوتر تقریبا صفره... صفر که البته بی انصافیه اما اگه به درصد بخواهیم بگیم فقط 20% وارده.. اما!!! 

اما ایشون با قلنبه سلنبه صحبت کردن و مخ زدن الان یه اتاق اختصاصی دارن و ساده ترین شماره تلفن ها رو هم منشی براشون می گیره! اون وقت من، همین من که الان دارم می نویسم وقتی رئیس بزرگ، مدیر عاملمونو می گم، از بین این همه کارمند که پنج شنبه تا دیر وقت به خاطر کاری که من مسئول انجامش بودن موندن، البته نه اینکه من کم کاری کرده باشما، منظورم منشی و آبدارچیا و نگهبانو ایناست، به منشی می گه ببین خانوم پیتی زاده ناهار چی میل دارن براشون سفارش بده، تشکر می کنمو با همه کارمندا تو آبدارخونه نیمرو می خورم نکنه کسی دلش بشکنه! 

کار خوبی نکردم که این مساله رو تعریف کردم می دونم اما فقط می خوام نظر بدین، نظر بدین که به نظر شما کار کدوم درست تره اینکه دل همه رو بدست بیاری یا اینکه با کلاس گذاشتن الکی و بزرگنمایی و خودشیرینی مقامتو ببری بالا؟  

به هر حال شاید باورتون نشه من با تغییراتی که در طرز فکر خودم ایجاد کردم حسابی قوی شدم و اصلا دیگه برام مهم نیست کی چیکار می کنه! به هر حال من به خدا و اینکه حواسش به بنده هاش هست اعتقاد دارم.. به دعای پدرو مادر هم همینطور!  

به هر حال خواستم بگم من خیلی تغییر کردم.. :) 

در ضمن دیشب با پسرک خیلی منطقی در مورد یه موضوع قدیمی حرف زدم و به نتیجه رسیدم.. 

یه مساله دیگه.. می خواستم یه سوالی ازتون بپرسم؟  حدس می زنید اسم واقعی من چی باشه؟