در جستجوی خوشبختی..

سلام.. این روزها حال خیلی هامون شبیه همه... دچار استرس و نا امیدی هستیم.. 

روزمره نویسی دردی از دردهای روزانه ام کم نمی کنه... آلود..گی هوا هفته پیش قبل از تعطیلات محرم منو سخت مریض کرده بود.. وسط قطار تو مترو غش کردم و حالم حسابی بد بود.. تا دو سه روز تنگی نفس و درد قفسه سینه داشتم..  

تعطیلات آخر هفته پیش رفتیم شمال یه خورده هوا خوری.. خوش گذشت اما از فکر و خیالهای من برای آینده کم نکرد.. خیلی نگرانم.. پسرک که مدام در فکره و با خودش حرف می زنه.. پاک خل و چل شدیم!  

نمی دونم ... خیلی به مهاجرت فکر می کنم.. اما برامون سخته.. جلو مادر شوهرم حتی نمی شه از رفتن به یه شهر دیگه حرف زد چه برسه به یک کشور و یک قاره دیگه... 

بعضی وقتها از اینکه این همه دست و پامون بسته است کلافه میشم... 

هر روز دنبال یه بهانه جدیدم که به خودم تلقین کنم که هنوز می شه امیدوار بود به لبخند زندگی.. ولی ایران باید و...یران شه به نظرم شاید بشه به ایران جدید امیدوار بود.. تازه اونم شاید... 

این روزها حتی نفرین آسمون هم دامنگیرمون شده.. کاش بمیری مرد...