سردرگمی...

این حال این روزای منه.. فکر می کنم.. سردرگمم..

نه که حال بدی باشه ها.. نه.. یه جورایی دوست دارم زمان متوقف شه و هرچی فکر قراره بکنم بیاد تو سرم و به یه نتیجه ای برسم و بره..

چنر وقت پیش با پسرک که حرف می زدیم به این نتیجه رسیدیم که از اهداف قبل از ازدواجمون یه خورده دور شدیم..

برنامه ریخیتیم که کارای عقب افتادمونو انجام بدیم و به قول این جمله نخ نمای معروف قورباغه هامونو قورت بدیم..

پسرک تقریبا همه قورباغه هاشو خورده اما من هنوز یه چندتایی قورباغه مامانی دارم که هی دارن تو ذهنم قورقور می کنن و من تو فکرم که یه وقتی پیدا کنم و همچین دلی از عذا در بیارم!

حال سردرگم چیم؟؟

منی که می بینید کلا آدمی بودم که قبل از ازدواج با حمایت فکری از طرف خانواده و علاقه خودم حسابی علاقه به رفتن از ایران داشتم... دلایل خودمم داشتم.. حالا نه اینکه اقدامی کرده باشماااا... نه بابا! اونقدرام جدی نبودم! اما خوب خیلی ناسیونالیست و وابسته به خانواده نبودم و به رفتن علاقه داشتم..مثل خیلی های دیگه.. 

اما حالا .. نمی دونم اینا نشونه پیریه یا چی که اینقدر وطن دوست شدم و از غربت می ترسم..

می ترسم که مثل خیلیا برم و دیگه نه اینجا جام باشه و نه اونجا بتونم بمونم.. یعنی یه جورایی معلق!

از یه طرف نمی خوام یه روز دختر یا پسرم بهم اعتراض کنن که چرا ا.یر.ان؟

حالا نه که فکر کنید ویزا خورده تو پاسمو الان دارم چمدون می بندم و یا اینکه دم باجه کنترل بلیط فرودگاه داره سیت می خوره تو کارت پروازم! نه بابا! چه بسا پاسم نداشته باشم حتی!

فقط یه فکره که میاد و می ره.. مثل خیلیای دیگه تو یه سال گذشته...

روزای سختی در انتظارمونه خلاصه...

تو ماه گذشته یکی دوتا مسافرت دوروزه رفتم که خوب بود.. یکیش مربوط می شد به دومین سالگرد سفر پدرم..

دیروز روز خیلی خوبی بود .. خانوم سین عزیزمو دیدم و  تو سایه درختای بلند محل کارش لم دادیم باهم ناهار خوردیم و دو ساعتی باهم گپ زدیم البته که همش من داشتم فک می زدم.. :)))

خیلی پراکنده نوشتم ببخشید..

راستی این روزا خیلی نگران هلیام.. وقتی یادش می افتم قلبم می گیره..

برات دعا می کنم عزیزم..