نرمش ذهن...

امروز تو گودرهام دیدم که یه جایی یه دوستی از نرمش ذهن حرف زده و نوشتنو به نرمش ذهن تعبیر کرده و چه و چه... 

یادمه یه زمانی زیاد می نوشتم.. یه جورایی نوشتن تو خون و رگم همچین جاری بود... هرجا کاغذ پاره ای پیدا می کردم زود سیاه نوشته های من می شد.. تو هر دوره ای که به دلیلی از پسرک دور می شدم یه مشت کاغذ و دفتر تنهاییمو پر کرده...  

هر از گاهی تو یادآوری کردن خاطره هام یه قسمتی از نوشته هامو میارم و براش می خونم.. 

یادمه یه روز یه نامه به فرزندم نوشتم...  

به هر حال من آدمی نبودم که از نوشتن فاصله بگیرم.. نمی دونم چی شد... اینترنت و وبلاگ از نوشتن دورم کرد.. یا چی... 

می ترسم یه روز آلزایمر بگیرم بس که ذهنمو ورزش و نرمش ندادم... 

می خوام یه زندگی نو شروع کنم.. می فهمین.. 

می خوام برای خودم وقت بذارم.. وقت برای تنفس.. برای جسمم.. برای روحم.. 

 دلم ورزش می خواد خیلی... دلم پیاده روی تو هوای محشر بهاری می خواد.. دلم زبان فرانسه می خواد..

دلم نوشتن می خواد.. نمی دونم می دونید دوستتون یعنی من تا حالا سه تا کتاب ترجمه کردم؟؟ 

دلم بازم می خواد...  

من می خوام یه پیتی نو باشم..