تو...

گرچه خدا رو همیشه باید شکر کرد اما بعضی وقتا همچین یه چیزایی رو بهت نشون می ده که با خودت می گی یعنی اگه خدا رو شکر نکنم خیلی خرم!!! 

مثل دیشب که تو اون شلوغی جشن دخترونه ای که همه شاد بودن بعضی وقتا دلم برات پر می کشید.. شده بودم مثل دختر بچه هایی که تازه عاشق شدن به یه بهونه ای می اومدم سراغت و نگات می کردم و یه نگاه ساده و یه لبخند و گاهی یه شیطنت تند و تیز بینمون رد و بدل می شد و پر از انرژی دوباره می رفتم تو جشن..  

تو برای من هدیه خدایی پسرک مهربون من.. 

همه امیدم از اون همه بی تابی بغل کردنت این بود که من تنها کسی هستم که بعد از اون شلوغی شبونه و اون همه سروصدا کنارش آروم می گیری و باهاش تنها می شی... خوشحالم که تو پسرم یا دخترم یا خواهر یا برادرم نیستی.. تو همسرمی! کسی که هیچ وقت ازم جدا نمی شی.. تو عشقمی کسی که همیشه تو قلب و روحمی.. خوشحالم که اگه یه روز بچه مون ازدواج کنه دوباره مثل زن و شوهری که تازه ازدواج کردن بهم تنها می شیم و خوش می گذرونیم! 

خدایا هزاران بار شکرت می کنم که منو به عشقم رسوندی و بهم فرصت دادی عاشق بودنو تجربه کنم.. که کنارش آروم بگیرم و شاد باشم..

مرسی بابای مهربون و عاشقم که عشقو بهم یاد دادی...  

توضیح بیشتری ندارم اما خدایا شکرت به خاطر اتفاق نویی که تو زندگیم احساسش می کنم...