من و زندگیم..

سلام...مرسی دوستای خوبم که به فکر من بودید و به خاطر اهمیتی که به مشکل من دادید... 

دوست ندارم زیاد در مورد اینکه رفتارم در مقابل پسرک چجوریه و چحوری باید باشه حرف بزنم.. راستش خوب هرکسی تا تو شرایط دیگری نباشه نمی تونه حکم کلی بده که همه مردا اینجورین و تو نباید پرروش کنی و این حرفا.. البته من از همه شما دوستای خوبم که اینجوری برای من وقت گذاشتید و نگرانم بودید ممنونم.. اما.. من به زندگی به صورت یه رقابت و یه کل کل  نگاه نمی کنم.. جدا از مسائل زن و شوهری و وظایفی که یه مرد و زن در قبال هم دارند وظایفی هم هست که مخصوص زنه! و من ازش فرار نمی کنم و عاشقانه انجام میدم... اینکه استرسم بیشتر شده فقط دلیلش یه سری بی برنامگی های خودمه و نه توقعات پسرک.. 

بگذریم..  به هر حال الان خوبم و از داشتن دوستای مهربونی مثل شما خیلی خوشحالم.. 

این روزا با آرامش من اوضاع خیلی بهتره... آرامشی که با منطق برام درست شده... 

همیشه برای ما دعا کنید..لطفا!