مادر بودن...

 

سلام به دوستای خوبم.. 

قبل از هر چیزی بگم که با خوندن این پست خواهش می کنم برداشتهای خاله زنکی نکنید :دی 

راستش می خوام از یه حسی که همیشه باهام بوده براتون بگم.. از یه حس نابی که خیلی دوسش دارم.. حس تولد.. حس زایش... 

کلا آدمیم که از دیدن یه زن باردار همچین دلم غنج میره.. احساس می کنم دارم یه فرشته رو زمین می بینم... 

راستش این چند روز پیش این دخترعمه ما مادر شد و یه پسر به دنیا اورد.. گرچه دیگه دنیا اومدن یه نوزاد تو این دنیای کثیف خوشحالی نداره ولی یه جورایی انگار هنوز خدا امیدواره به بنده هاش... 

یه مدتیه زیاد زن باردار به تورم می خوره.. برام جالبه.. از حساشون می پرسم و جوابای خوشگلی می گیرم.. اینکه می فهمننوزاد تو شکمشون کی داره سکسکه می کنه.... ایییییی جانن... 

دیروز تو مترو وارد قطار که شدم چشمم افتاد به مادر خوشگل و ترگل و ورگل که تو نگاه اول نمی فهمیدی که بارداره.. داشت واسه خودش آهنگ گوش می داد و دستش رو شکمش بود و هرازگاهی یه لبخندی میزد.. وای شکمشو ناز می کرد بعشی وقتا... وای که چقدر زنای باردار زیبا هستن...  

دارم فکر می کنم که چه مسئولیت سختیه مادر بودن..  

پسرک بهم می گه چته چرا یه مدتیه رفتی تو نخ بارداریو این حرفا.. نکنه می خوای کار دستمون بدی :دی 

خلاصه که تعجب نکنید اگه فردا اومدم ازتون پرسیدم اسم خوشگل چی پیشنهاد می دید!!!!!! 

من رفتمممممممممممممم... 

پ.ن.۱: ببخشید اگه عکس پستم با اعتقاداتتون جور نیست!!!