روزهای با تو بودن...

برای تو می نویسم.. برای تو که لبخند لحظه های من تنها از تو رنگ می گیره... 

...عزیزم.. نمی خوام شعر بنویسم.. نمی خوام متنی بنویسم که احساساتی باشه.. می خوام فقط از تو بنویسم... 

 از تویی که عطر تنت، بوی نفست، نگاهت، رنگ کهربایی چشمات، چال روی گونه و چونه ات، پوست برنزه ات و اون شکم تپل نرمت برای من یعنی همه دنیا به علاوه عشق.... 

هرگز فراموش نمی کنم که برای با هم بودن چه روزهای سختی رو گذروندیم.. روزهای سخت پر از اشک... روزهای سخت اصرار ها و انکارها.. روهای سخت دل شکستن و دوباره دل بستن... 

روزهای سخت تماسهای ناموفق..روزهای راههای دور رو نیمه شب به شوق دیدار هم پیمودن...   

روزهای دیدار از پشت قاب یک دنیای مجازی و تو فرسنگها از من دور... و اشک و اشک و اشک.... 

شب یلدا... شب خواهش ماندن...تا همیشه...شب دوری... شب دوری تا همیشه... 

برای تو که این روزها وقتی صدای کلیدت تو قفل در میاد هنوز با ناباوری می گم یعنی این تویی؟ مرد من؟ مرد من برای همیشه...؟ من تو را آسان نیاوردم به دست... 

وقتی میگی شبها دیگه بدون من خوابت نمی بره.. وقتی فقط با نوازش من می خوابی.. وقتی منو مثل یه عروسک بغل می کنی و می خوابی..آروم و مهربون.. وقتی با بی تابی های شبانه ام تو خواب، با حرف زدنم تو خواب کلافه ات می کنم و تو آروم و مهربون فقط نوازشم می کنی و صبح با شیطنت بهم می گی.. وقتی موقع ظرف شستن پا به پام می آی و از پشت بغلم می کنی و ماساژم می دی.. وقتی از غذایی که پختم همش تعریف می کنی... وقتی تو خونه مامان و بابات یواشکی بهم چشمک می زنی که یعنی آره عزیزم من حواسم بهت هست... یعنی مخلصیم.. یعنی دوست دارم.. یعنی عشق منی... وقتی دونه دونه عکسای عروسیمونو می بینیم و انتخاب می کنیم... وقتی به یاد شب عروسی می ریم تو خیابون تالارمونو با صدای بلند آهنگ ای یار مبارک باد عروسی رو با صدای بلند گوش می دیم و می خونیم و می رقصیم... وقتی پشت فرمون می خندی آخه حواست هست که اون چال گونه ات سمت منه من دارم می میرم از دیدنش...وقتی تو شدی مرد من... همه دنیا رنگش شد سبز.. سبز سبز.... 

بدجوری دوست دارم خره!