امروز چهارشنبه..

سلام... راستش کامنت یکی از دوستان منو برد تو فکر.. فکر کنم لادن بود.. آره.. اینکه احساس کرده بود من با خانواده پسرک مشکلی ندارم.. البته نه اینکه بگم مشکلی هست ها نه.. ولی به هر حال وقتی یه آدم با یه فرهنگ و تربیت کاملا متفاوت وارد یه خانواده جدید می شه مطمئنا اختلاف سلیقه و اختلافاتی هست که آدمو اذیت کنه.. اما خوب به هر حال مهم اینه که آدم با علم به این تفاوتها وارد یه خانواده بشه و سعی کنه آداپته بشه.. نه اینکه مثل اونا بشه نه! فقط کافیه تفاوتها رو بشناسه و منطقی تو ذهنش حلشون کنه و تو هر مورد با درایت مساله رو مدیریت کنه.. البته این موضوع اصلا و ابدا کار ساده ای نیست و تحملش هم سخته... اما خوب آدمیزاد مخصوصا خانوما توانایی های زیادی دارن و نشد و نمی شه نداره..

به هر حال زن و مرد مثل دو تا سطح ناصافن که باید یه مدتی هی مثل سنباده و چوب رو هم کشیده بشن تا هردو صاف و صیقلی بشن... 

خانواده پسرک هم البته در ظاهر به ما شبیهن اما وقتی نزدیکتر شدم دیدم خوب فرقایی هم هست که البته نمی شه گفت فرقایی بدیه! نه! فقط متفاوتند! با رسمهای متفاوت و تربیت متفاوت! 

به هر حال خانواده پسرک هستن و من عاشق پسرک.. فکر کنم طبیعیه که نکاتی که از نظرم یه خورده آزاردهنده باشه رو نبینم و یا مطرح نکنم..  همونطوری که ممکنه رفتار من گاهی برای اونا کمی ناراحت کننده باشه! 

به هر حال من همیشه می گم : 

عیبهای دیگران رو به خاطر عیبهایی که از ما تحمل می کنند تحمل کنیم...