این عنوان هم برای خودش دردسری شده ها!

.. نمی دونم چرا معمولا هر برگ دفتر خاطرات با سلام شروع می شه..  

به هر حال سلام...  

آخ هفته خوبی بود و من و پسرک لحظه های خوبی رو باهم گذروندیم..   البته این نوشابه است فکرای بد نکنیدا! ما مسلمونیم و از این نوشیدنیهای حروم  نمی خوریم! 

براتون تعریف نکردم...  چهارشنبه یکی از کارگرای کارخونه پسرک ستون تیر آهن افتاد روش و در جا مرد  ۳۵ سالش بود.. طفلک... یه دختر ۵ ساله داشت... من خیلی گریه کردم.. پسرک هم گفت دیگه برات هیچی تعریف نمی کنم...   خدا رحمتش کنه...  

داشتم می گفتم.. پنجشنبه پسرک اومد پیشم و تا جمعه.. از بس این مدت که پسرک درگیر پروژه جدیده کم می بینمش حسابی دلمون تنگ شده بود واسه هم...  

جمعه ساعت ۲ رفت خونشون که بعد از ظهر با ماشین بیاد دنبالم که بریم بگردیم.. 

خلاصه شب هم رفتیم تا فشم و باقالی کثیف و چای خوردیم .. به به چه برفی می اومد..  خلاصه خیلی سرد بود اما لحظات خیلی خوبی بود .. تو ماشین یه لحظه به بیرون نگاه کردم که برف می اومد و پسرک در حال رانندگی بود و ما دست همو گرفته بودیم و به یه آهنگ قدیمی گوش می دادیم و من همراه آهنگ می خوندم و پسرک لبخند شیرینی رو لبش بود.. همون لحظه به پسرک لبخندی زدم و انگار همون لحظه هم زمان به یه چیز فکر می کردیم.. باهم گفتیم خدا رو شکر...  

آخر این هفته هم که تعطیلاته خوبیه.. شنبه هم تولد پسرک.. یهو به سرم زد براش دوربین فیلمبرداری بخرم که مدتهاست قصد داره بخره اما تنبلی می کنه... ولی خیلی گرونه ها!  

نمی دونم.. به هر حال اصلا نمی دونم چی بخرم.. می خوام هدیه ای باشه که خوشحال شه نه هدیه عادی برای رفع تکلیف... در ضمن چون الان نامزدیم نمی تونم برنامه به دلخواه خودم براش ترتیب بدم.. آخر هفته هم که تعطیله.. کمکککککککککک!