بی خبری... خوش خبری...

این روزا خبری نیست.... جز روزمرگی... البته این آخر هفته که تنها بودم با پسرک بعضی وقتا باهم بودیم و من با یه سیاست خاص و یه سورپرایز فوق العاده مبهوتش کردم و وقتی مست از هیجان سورپرایز بود مشکلاتم رو باهاش مطرح کردم و مجبورش کردم به بعضی از رفتارهاش که اذیتم می کنه فکر کنه و اونم پذیرفت که رفتارش تو اون موارداشتباه بوده...  اوقات خوبی بود و موضوع صحبت و مشکلاتمون رفتارمون باهم در جمع بود چون خودمون تنها با هم هیچ مشکلی نداریم ولی وقتی پای خانواده میاد وسط یه خورده آدم باید حواسش جمع باشه...  می دونید قضیه چیه؟ خانواده من کلا از اینکه من پسرک رو دوست دارم و بهش احترام می ذارم خیلی خوشحالن ولی خانواده پسرک خوب یه خورده بیشتر تو فاز حسادت هستن و باید با سیاست بیشتری جلوشون رفتار بشه... البته پسرک می گه این برای این دورانه که ماهنوز عقد نیستیم و استقلالمون کمتره...

به هر حال من بهش گفتم که حرمت اما.مزاده رو متو.لی نگه می داره البته درسته که من با رفتار خودم احترام ایجاد می کنم برای خودم ولی خوب ممکنه بعضی وقتا کسی از روی حسادت و بخل به من بی احترامی کنه که پسرک نباید بذاره.. البته این حرفا موضوعیتی نداره و کلی مطرح شده بود ولی در واقع خانواده پسرک مخصوصا مامان و خواهرای بزرگترش خیلی به من احترام می ذارن...  

با مامان فقط تلفنی حرف زدم و داداشی هم امروز ساعت ۴ صبح برگشت تهران.. 

کارای عروسی هم فعلا مونده تا مامانم ان شالله هفته دیگه بیاد تهران.. خلاصه فعلا همه چیز به اومدن مامان من بستگی داره.. برامون دعا می کنید؟